شقایق قندهاری در گفتوگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) موضوع «نقد کتاب» در کشور را با مشکلات عدیدهای مواجه دانست و گفت: واقعیت این است که ما تعداد اندکی منتقد حرفهای داریم که مطالعه میکنند و اطلاعات بهروزی دارند. تعداد اندک نقدهای حرفهای موجود، تأیید کننده این موضوع است.
این مترجم افزود: در حال حاضر غالب مطالبی که با عنوان نقد منتشر میشوند در حقیقت یادداشت هستند. «نقد» ساختار و تعریف خاصی خود را دارد که آن را از قالبهای دیگر متمایز میکند. البته این به معنای کم اهمیت بودن یادداشت نیست، بلکه یادداشت ویژگیها و ارزشهای خاص خود را دارد که به آن هم بسیار نیازمند هستیم، اما نباید آن را نقد بنامیم.
قندهاری در تعریف حرفه نقادی، عنوان کرد: یک منتقد حرفهای فردی است که علاقهاش به این حوزه باعث میشود که همواره درحال مطالعه، تحقیق، بررسی و تطابق نظریات مختلف و آشنایی با جدیدترین نظریات روز دنیا در حوزه نقد باشد؛ واقعا در کشور ما چند نفر این گونه هستند یا چند نفر این امکان را دارند؟
وی با بیان اینکه «نقد» باید به جایگاه واقعی خود در کشور برسد، گفت: اگر چه نقد یک کار فرهنگی و ادبی است، اما باید توجیه اقتصادی آن را هم برای یک منتقد در نظر گرفت. اگر اکنون به حقالزحمههایی که برای منتقدین درنظر گرفته میشود دقت کنیم، متوجه میشویم که این موضوع یکی از عمدهترین موانع ظهور منتقدان حرفهای است.
قندهاری با تأکید بر اینکه جریان نقد باید به درستی مدیریت شود، افزود: نشریات تخصصی نقد نیز هر کدام بر اساس دغدغههای خاص خود عمل میکنند و کتابهایی که در این نشریات مورد نقد و بررسی قرار میگیرند نیز از این قاعده مستثنا نیستند. جزیرهای عمل کردن در حوزه نقد باعث میشود که فرصت نقد، نصیب هر کتابی نشود.